Michiel Noback
Op het ijs ligt hij
omringd door broeders allen eender
het zichtbare oog
een vermoeden van verwijt.
Zijn lippende bek
open maar zal niet meer
naar adem happen.
De parmantig schitterende schubben
de scherpe mond vol commentaar
de vinnige rode hanenkam
beschermen deden ze hem niet
tegen dit.
De kieuwen werkeloos
tegen de stille flank
het vlees nog vers
de dans gedaan.
Michiel Noback (1969), ooit gepromoveerd als moleculair bioloog, nu werkzaam als docent-onderzoeker bio-informatica aan de Hanze in Groningen. Zijn eerste en enige literaire prijs: op 11-jarige leeftijd winnaar van de Gouden Griffel op de basisschool, voor het verhaal Greet de Geit, over een eigengereid dier dat zich niet laat opsluiten. Rode draad in het leven: liefde voor vogels en natuur, fascinatie voor de duistere en absurde kanten van het mens zijn.
Hoog-productief: verhalen, gedichten en inmiddels aan een tweede roman bezig. Eén verhaal gepubliceerd tot nu toe, in het online tijdschrift Twist. Volgt nu de Schrijversvakschool in Groningen
Dichter op zondag 8 juni 2025
Carmen Haan
Sprongetje
Soms maakt je hart een sprongetje
Maar dan komt je bewustzijn er snel bij
Die neemt dan zoveel ruimte in
En je bent niet langer blij
Want heel kleine gelukjes
Worden zo vaak overspoeld
Door het morele plichtbesef
Waardoor je geluk langzaam bekoelt
Je brein creëert een aantal vragen
Je hart denkt er peinzend over na
Beide weten wel een antwoord
Maar dat rijmt niet met elkaar
En natuurlijk heeft zo’n sprongetje
De zwaartekracht ook nodig
Maar door de zware kracht
Voelt je geluk soms overbodig
Carmen Haan is een 21-jarige studente. Aan de Rijksuniversiteit van Groningen volgt zij de bachelor Pedagogische Wetenschappen.
Momenteel is zij druk bezig met het uitbrengen van haar eerste gedichtenbundel genaamd 'Grijze gedachten'. Zij omschrijft haar gedichten als 'beladen troost'.
Dichter op zondag 11 mei 2025
Ike Stubbe
Rijk
Een rigor mortis rat
Tussen prullenbak en kast
Hele gemeentes op het aanrecht
Steden en dorpen van bekers en borden
Zwart, wit en groen behaarde parken
Met besmeurd bestek bestraat
In de kamer huist natuur
Sprankjes wilde toendra van tapijt
Door springend gespuis bevolkt
Oeral, Mawenzi en Himalaya
Van vuile broeken, rokken, shirts en sokken
Daartussen een uitgesleten pad
Die wereld staat
Inmiddels
Achter je
Je reinste rijkdom
Ike Stubbe is geboren te Groningen op 18 mei 1974 in Huize Tavenier te Groningen.
In 2000 is ze afgestudeerd als multidisciplinair kunstenaar bij Kunstacademie Minerva. In 2022 heeft ze haar eerste solo-expositie gehad welke te zien is geweest in De Roomsterborgh, De Schutse en de biblitheek van Leek. Het werk van die expositie bestond uit 2D en 3D werk, variërend in grote tussen 9,5 bij 14 cm. en 250 bij 650 cm. Al dit werk was gemaakt na haar diagnose van A.S.S. (autisme spectrum stoornis).
Tijdens het eerste kwartaal van 2025 heeft ze samen met Lidy Holstein de expositie: ‘Spiegel’ tentoon gesteld in de bibliotheek van Leek. Deze expositie bestond uit poëzie gecombineerd met schilderijen, collages, foto’s, tekeningen en een object.
Wat meer werk van Ike is te vinden op de site van Dichtclub Westerkwartier. En op Instagram: @Ikecjstubbe
Dichter op zondag 11 mei 2025
Liesbeth van Hafenrichter
Leigroeve, stilgelegd
Hier maakte mijn vader vuurtjes
ernstig, pratend tegen zichzelf.
Wij speelden schooltje
gehurkt zoals meisjes met lakschoenen
kunnen hurken
tussen de rode bremstruiken
met knieën die in niets op hen lijken.
We schreven op de blauwe stukjes lei
dat wij het waren die dat schreven
we schreven dat de aardappels al in het vuur zaten
en er zwart uit zouden komen
we krasten op het zwarte lei dat we niet alles
duizend keer op konden schrijven
op al die duizend stukjes lei
en dat we terug zouden komen,
later
Liesbeth van Hafenrichter is vertaler van boeken over kunst en cultuur, schrijft gedichten en verhalen en vertaalt poëzie.
Gedichten en verhalen verschenen o.a. in Stadskrant De Lawine, bij VU-Podium Amsterdam ‘Tegen beter Weten’, Dichters in de Prinsentuin, Podium Ongehoord Rotterdam, MEANDER, Driesch, de bloemlezing ‘Nog een lente’ (Uitgeverij P, Leuven) en POETS!VROUWEN (Monnier).
Dichter op zondag 13 april 2025
Rachel Bloemendaal
Heimwee
De herfst schildert
in vergeten kleuren
en legt er heimwee in
Het laat me mijmeren
over bladeren
die ik verloren ben
over
hoe ik soms een lege bolster trof
waar ik op een vrucht had gehoopt
over
takken die reikten naar troost
maar slechts door lucht werden omvat
We dwarrelen alweer
naar de winter toe
De herfst schildert
in vergeten kleuren
en legt er heimwee in
Ik wil kunnen logeren in het verleden
Ik sluit mijn ogen, ruik sinaasappelthee
proef gulle koek uit blik,
hoor hoe de statige klok tikt
En jij
ademde veiligheid
Gerust
beklom ik de steile trap,
vond mijn bedje voor de nacht
Sliep daar
onder een laken, deken en sprei
Rachel Bloemendaal was als kind gek op de verhalen van Annie M.G. Schmidt (en eigenlijk nog steeds wel). Ze begon al op haar achtste met het schrijven van haar eigen verhaaltjes.
Later begon ze poëzie te schrijven. Het duurde lang voor ze de moed had om haar gedichten ook af te maken. En nog langer om deze te delen met anderen.
Ze werkt in de zorg, wat ook een inspiratiebron voor haar gedichten is, maar eigenlijk schrijft ze over alles wat haar raakt.
Dichter op zondag 9 maart 2025
Maak jouw eigen website met JouwWeb