Hier vind je een aantal gedichten van de Dichters van de Graanrepubliek met een korte biografie. Op alle tekst en beeld berust copyright.
Dichters: Eddy Wullink, Paula Laning, Frida van Til, Charles Goudsmit, Jaimy Hindriks, Bernard Lichtaard, Niek Kalberg, Erik de Boer, Amber Jansen, Hanneke Lagerberg, Erik-Jan Hummel, Murk Hoekstra, Helma Ketelaar, Bep Schilder, Douwe Wilts
Eddy Wullink
Wandelvrienden
De eerste sneeuw uitspansel van paars-rode gloed
kristallen schitteren op cederhouten bank
verse afdruk pootjes van de merel
bosrand, zwerfkeien in nabijheid
ongerept
Wie zal plaats nemen in dit decor
twee wandelaars, vrienden
rugzakken label Human Interest
kloppen zitting sneeuwvrij
als echo van de specht
Wisseling van gedachten over vriendschap
invloeden van individuele aard
het verkwanselen van trouwe idealen
als legostenen in een vergiet
De samenleving vermalen, picknickbrood
mokken geleegd
kilometers in het verschiet
verder
Eddy Wullink (1951). Een verdwaalde Tukker die in Ten Boer is neergestreken. Na vele jaren in de stad te hebben gebivakkeerd. Een beeldend kunstenaar op z'n retour zonder atelier waar nu vluchtelingen verblijven. Heeft de saaiheid van zijn nieuwe thuis omgezet in creatieve brandstof. In zijn 'mancave' ruilde hij postzegels en sigarenbandjes in voor pen en papier, en begon met het schetsen van de wereld om zich heen. Zijn pen en potlood bieden mini-observaties van de natuur, de mens en het leven als één groot theater. Ironisch, relativerend en een tikje cynisch, blijft Eddy ons vermaken met zijn bundels, zoals de recente "Loop door". Want zoals Eddy zegt, bewegen – zelfs met je gedachten – houdt je gezond!
Hier vind je meer informatie over Ed Wullink. Facebook: Eddy Wullink - afbeelding door Eddy Wullink
Dichter op zondag 10 maart 2024 en 8 september 2024
Paula Laning
tandpasta
slapen = gedoe goede
nachtrust nuttig ongelukkigerwijs zuiver
zijdelings te bereiken
slapen gaan = geen probleem
halverWege Wordt ’t een warboel in
je hoofd sudoku’s boeken en todo-lijstjes
buitelen en
vechten om voorrang
telkens bewegende benen zweten je het bed
malende gedachten schaden je slaap laat
je lopen langs lege lanen vol
snurkende porturen die duren en verduren
slaap slinkt & slaap stinkt
je mot weer op
tijdens ‘t plassen merk je dat je in je onderbroek
en morst tandpasta op je laatste schone shirt
Paula Laning (1960) is geïnteresseerd in de verhalen achter de mens, haalt deze boven water als Coach in Werkplezier en trekt ze uit haar eigen leven. Daar schrijft ze dan over. Begonnen met blogs/columns en dergelijke, uitgegeven in vijf vierkante bundeltjes, en een roman Als zelfs je naam niet van jou is, doet ze tegenwoordig aan poëzie, dat haar grenzeloze ik prettig begrenst. Ze kent vele fases en vormen van moederschap, van persoonlijke ontwikkeling én van het boerenleven. Allemaal materiaal om boeken vol over te schrijven. Ernstige doorspekt met humor. Want wie om zichzelf kan lachen, heeft eindeloos veel lol.
Hier vind je meer gedichten van Paula.
Dichter op zondag 14 april 2024
Frida van Til
Zintuigen
Buiten smelt het asfalt en gierzwaluwen vangen hun avondmaal.
Onder een glazen dakraam en schrootjes wacht een hittenacht.
Het is uitzitten en uitkijken vanavond met chips in houten napjes.
Papa vleit een grijs gevaarte op tafel gedragen door een placemat.
Een 8-millimeterfilm glijdt uit zijn vierkante cassettehuis.
Even blazen op de lens en we gaan van start.
Stofstralen
Lichtgeuren
Ratelgeruis
Ik proef het stokbrood, voel de stenen onder mijn profielzolen.
De beloofde marmotten en gemsen houden mijn tempo erin.
De regisseur draait maar door over zijn toppen en eigen wereldrecords
doof dat ik liever kinderfilmpjes kijk die minder beklemmend zijn.
Klik hier voor de voordracht van dit gedicht.
Frida van Til (1979) dicht het liefst zonder vaste vorm, maar maakt af en toe voor een haiku of imitatio’s een uitzondering. Ze treedt momenteel regelmatig op en werkt aan een bundel met gedichten over verleden, heden en toekomst.
In het dagelijks leven werkt ze bij de afdeling Bijzondere Collecties van de Universiteitsbibliotheek van de Rijksuniversiteit. Daar komt ze in aanrakingen met schitterende, oude boeken en bijzondere personen uit het archief. Voor de site frisia.rug.nl schrijft ze hierover verhalen. Instagram: fvt1979.
Eerder werk is hier te vinden.
Dichter op zondag 14 april 2024
Charles Goudsmit
levensles
ik kook, ik zoek, ik proef, ik ruik
met mijn hand, mijn ogen, mijn mond, mijn lippen en mijn tong
pepers geel, rood en groen geven het ritme aan
groenten dansend op hun tenen proberen de hitte te ontwijken
uien en knoflook van binnen wit proberen het tempo vast te houden
in olie gebakken pepers vurig en explosief zwepen groenten
uien en knoflook naar een hoogtepunt
dan roep ik haar
in de keuken gevuld met levensvragen
luisteren we naar de stem van de gerechten;
hoe de zonnebloemolie verlost van zijn pitten
de kruiden doet sidderen in de hitte
en als dirigent de hoge en lage stemmen van de gerechten
laat samensmelten in een koor
ik kijk naar haar ogen en met een gerust hart stap ik naar buiten
Charles Goudsmit noemt zichzelf een spiritueel dichter en verhalenverteller. In zijn gedichten koppelt hij het heden met het verleden. De emoties in zijn gedichten komen recht uit zijn hart. Zijn voordrachten vinden plaats als lezing of performance, met songteksten, poëzie, een kortverhaal of statements.
Hier vind je meer informatie over Charles.
Zijn dichtbundel De Pijn van de wind verschijnt eind april 2024 en kun je hier bestellen.
Dichter op zondag 12 mei 2024
Jaimy Hindriks
1.
Je laat bewust de tosti's aanbranden schraapt het kool eraf om te bewijzendat je het me gunt gezond te blijvenTijdens het schrapen vertel jeover je oma die haar geloof verloornadat het beeld van Jezus verdweenop het balkon bij haar burenIk denk aan alle keren dat wein staat van dronkenschaptuinkabouters meenamen uit tuinenVraag me af of deze mensennog wel in sprookjes geloven
2.
Mijn oma vertelde me Begin nooit over Franz Kafkategen mannen op TinderZe zullen je uitlachenZe zullen je niet begrijpenMaar jij begon uit jezelfover deze schrijverOnze gesprekken werdeneen paringsdans
Een vriend bevestigdeBegin nooit over Franz Kafkategen mannen op TinderZe willen alleen maar seksMaar jij begon uit jezelf over Het ProcesEn nu liggen we naaktonze lijven verstrengeld in elkaarWeet daardoor zekerliterair voorspel bestaat
Jaimy Hindriks droeg tijdens schoolmusical in groep 8 haar shirt binnenstebuiten en achterstevoren en vergat haar tekst.20 jaar later voelt het leven nog altijd binnenstebuiten en achterstevoren, maarde zinnen vergeet ze niet meer, deze creëert ze nu zelf.
Het niet begrijpen van het leven heeft ze tot kunstvorm verheven, waardoor er absurdistische situaties ontstaan. Haar teksten zijn een ode aan de merkwaardige mens
Dichter op zondag 12 mei
Bernard Lichtaard
Tingeltangel
Schimmen, spiegels, lege glazen
ontnuchterd ga ik jaren later weer naar binnen
en sla het fotoalbum open, de deur waait dicht
vrienden zitten op hun vaste plek
we bestellen, wachten, wisselen woorden
vertellen één voor één een anecdote, versleten
verhalen in een hernomen stuk, we toosten
gezondheid, tijd en geld, daar-ga-je
nog lukt het om op tafel te gaan dansen
languit bekijk je het tafereel vanaf de onderkant
luid zingend laveren we door de coulissen
bediend zijn jullie al, donder maar op
kijk, daar valt de vierde al van z'n kruk
de derde ging pissen maar keerde niet weerom
een tweede rekent aan de tap alleen eigen zonden
af, de eerste zoekt een plek in 't dodenboek
en sluit het met een klap.
Bernard Lichtaard is zijn (schrijvers)naam. Beroepsmatig heeft hij veertig jaren rond de aarde gevaren; bij storm en ontij, boven maanloze bergen en onder overweldigende sterrenhemels. Na zijn pensionering ging hij cultuurwetenschappen studeren (niet afgemaakt). Sindsdien besteedt hij zijn tijd aan de poëzie, resulterend in publicaties in tijdschriften en gelegenheidsbundels.
Hij heeft voorgedragen bij onder andere De Gedichtenwedstrijd; op het Prinsentuin Festival; op het Maerlant Poëziefestival; op het Gelselaar Streektaalfestival en bij Duizend Dichters Poëzie on Tour.
Hier lees je een interview met hem over zijn schrijverschap in Meander, literair e-magazine voor Nederlandstalige poëzie.
Dichter op zondag 11 augustus 2024
Niek Kalberg
Bommen
De Oekraïners schreeuwen om munitie
Maar overal is er immens tekort
Een fikse kluif op Ruttes Navo bord
Straks hoofd van de defensie coalitie
Misschien valt er met Haddock nog te praten
Die heeft wel duizend bommen en granaten!
Kriebels
De sneeuwklokjes, de krokussen, narcissen
De lente steekt ineens haar kopje op
De tortelduiven koeren uit hun krop
We wandelen omdat ik niets wil missen
Ik kus mijn lief zij fluistert: 'Grote griebels
Meteen naar huis, je hebt de lentekriebels!
Niek Kalberg schreef en schrijft van alles wat. Satire voor radio en tv, scenario's, columns, jeugdboeken, romans en gedichten. Is met regelmaat te lezen op het Vrije Vers, Dé site voor lichte, vormvaste verzen. Is schatplichtig aan Driek van Wissen die hem aanspoorde tot het schrijven van snelsonnetten geïnspireerd op de actualiteit.
Dichter op zondag 14 april 2024
Erik de Boer
Een waging pogen
Laten we met z’n allen een waging pogen tot wredevereld.
Dat we de vredesrook pijpen, een beetje kijbomen en rustuiten.
Dat we er met volle glazen dure wijn op drinken, uit de geheime wijnkelder genaamd Somewhere Only Wino.
Dat we een hapjesschaal maken van alle wanhoop en ellende en gulzig gaan eten van dat Worst Kaas Scenario.
Dat we sjaals dragen die niet zijn gemaakt door kinderhandjes, maar voor straf door mensonterende geldwolven in het spinhuis dat voorheen een beursgebouw was, onder de merknaam Wols of Wolstreet.
Sluit u allen mee en doet u allen aan, want hoe meer vreugden hoe meer ziel.
Het is werkelijk stelverontbaar zaanwinnig!
Maar mijn breek klompt net als mijn poffiekot, want wat baast mijn verschetsing.
De wereld wil van geen weten ophouden en draaft maar door als een kop zonder kip.
Buituiten, nietvertigen, nederveren, leedendier, ieumilontverreiniging, handelmissen, cet etera.
Het is de waakte naarheid.
Maar laten we blieftuals, al is het kranen met de dweil open, een waging pogen.
Erik de Boer zijn poëzie en voordrachten zijn dadaïstisch absurdistisch te noemen. Zijn gedichten zijn soms al begonnen voor men het door heeft en zitten vol woord-, taal- en klankspelingen. Met zijn prikkelende performance en ontregelende teksten zet hij de toeschouwer op het verkeerde been en aan het nadenken. De dagelijkse absurditeit is zijn drijfveer. Hij schrijft over grote maatschappelijke thema’s, tot kleine persoonlijke situaties. Van zijn tweede dichtbundel ‘Een Waging Pogen’ heeft hij de gelijknamige voorstelling gemaakt, die in première ging op het Amsterdam Fringe Festival. Ook op Oerol en tal van andere podia heeft hij opgetreden.
Hij is benoemd tot Huisdichter van Poëzie op Zondag en Kerkdichter van het kerkje van Klein Wetsinge, is lid van PauperPoëzie en Dichter Bij Leeuwarden en organiseert het poëzie-evenement Poëzie Zaterdag in café Marktzicht te Drachten.
Naast performer is hij ook beeldend kunstenaar. Zo ontwerpt, drukt en maakt hij al zijn bundels handmatig zelf. Kijk voor meer op: www.erikdeboerart.com, Instagram, Facebook
Afbeelding door Erik de Boer
Dichter op zondag 12 mei 2024
Amber Jansen
De kroon
Vroeger had ik een kroon
Op mijn hoofd
Gevlochten van witte madeliefjes
Een kroon voor
de elfenkoningin of
De jonkvrouw
Vroeger droomde ik
Was ik politie te paard
Een actrice die een staande ovatie
In ontvangst nam
Of een zelfgeregen
Verhaal
Een koningin
Een elf
Een wolf
Ik ben ze allemaal geweest
Op het slagveld
Stond ik met
Een vlammend zwaard
Zong ik de ballade
Van de krijgers
Vroeger reeg ik verhalen
Speelde ik de hoofdrol
Was ik een panter
Een tijger en
Een fee
Vroeger droomde ik
Dromen zonder
Einde of
Begin
Ik was de droom
Amber Jansen
'Laagje voor laagje bouw ik woorden.
Een laag geluid,
een laag klank.
Met mijn stem maak ik sfeer: soms geheimzinnig, soms zacht of
schreeuw ik mijn frustratie.
Woord en klank vermengt zich in een spoken word.'
Hier vind je Amber op Instagram
Dichter op zondag 9 juni 2024
Hanneke Lagerberg
Aan J. S. Bach
Hoe was het Johan om tot in de diepte van de
nacht je klanken aan het klavier te ontlokken
je goedgestemde klavier dat steeds opnieuw
de conversatie van jouw hemelse stemmen
in de ruimte deed klinken de
klankkast van jouw meesterlijke brein.
Je moet in een ander universum zijn beland
zwevend bovenaards maar ook zo aards
de stemmen die praten over alledaagse dingen en
elkaar tegelijkertijd in liefde omstrengelen
als tijdloze minnaars zich niet bewust van de eindigheid der dingen
maar ritmisch bewegend naar een majeur slotakkoord.
Had je mij ooit in gedachten om jouw melodieën te vertolken
me te wentelen in de schepping van jouw muzikale geest
mijn vingers verstrikt in een onontwarbare kluwen vurig
verlangend naar het betreden van jouw hemel
ik hoor je fluisteren in mijn oor “ga door ga door ga door”
en altijd zal ik voor je blijven zingen.
Hanneke Lagerberg werd lang geleden verliefd op het Groninger landschap en woont in een klein verbouwd kerkje in Houwerzijl. Een jaar geleden is zij met dichten begonnen, een wens die al lang sluimerde.
Zij geniet van de enorme vrijheid die een dichter heeft en de onuitputtelijke mogelijkheden om beelden, gedachten en gevoelens op te roepen.
In het schrijfproces laat zij zich verrassen door de woorden die vanzelf lijken te komen als je er open voor staat. En dan is weemoed nooit ver te zoeken.
Dichter op zondag 14 april 2024
Erik-Jan Hummel
het glas dat uit mijn handen valt
het gordijn dat los over half dode
planten hangt de uitschietende
kaasschaaf het haperende geweer
mogen al die onverschillige dingen
breken branden daarvoor dienen
met mijn auto reed ik een andere auto aan
puin, door plankgas op een parkeerplaats
zo mooi als ik er omheen draaide, draaide
ik nu door, door niet de rem, maar het gas
mijn paniek betrof niet mijn of zijn auto
niet de afspraak – de uitkomst bestond
al ergens – niet mijn gemoed, mijn voet
mijn eigen voet maakte me bang en hoe
mijn voet kon vergeten waar de rem en hoe
mijn hand kon vergeten waar jouw hand en hoe
mijn neus kon vergeten waar de adem en hoe
mijn mond kon vergeten waar jouw mond
Erik-Jan Hummel (1985) debuteerde in 2022 met de dichtbundel binnen blijven bij Uitgeverij kleine Uil. Hier is meer informatie over de bundel te vinden. Daarvoor rondde hij de opleiding Poëzie af bij de Schrijversvakschool Groningen, werden zijn gedichten gepubliceerd in Het Liegend Konijn en trad hij op bij Dichters in de Prinsentuin. Sinds kort is hij docent Poëzie 1 aan de Schrijversvakschool Groningen.
Nieuw werk komt eraan, hier en hier staan wat voorproefjes, ook hier komt af en toe iets nieuws. Gedicht 1 komt uit binnen blijven, gedicht 2 was een laureaat bij de Poëzieprijs van Oostende.
Dichter op zondag 9 juni 2024
Murk Hoekstra
Alvast tabee
Er is een leven waar ik uit wil stappen
niet alle leven, maar dát leven
dat leven van stilstand, zacht vertier
en rust tot elke prijs,
van verlamming tussen drang en bang,
van veilig in mijn knus domein
dat knus wil zijn omdat ik dat geloof
en dat geloof omdat ik het mezelf vertel
dat leven elke dag opnieuw
met straks een wandeling
of tocht per fiets naar ook rotsvast
hetzelfde weilanddorp als vorig jaar
met elke herinnering rotsvast
dat leven met zeven mensen voor bezoekjes:
één voor elke dag en elke week opnieuw,
niet meer dan één want dat is druk,
een dagindeling die mij wil ontzien
en mij een spoorbiels in mijn romp
van niet te snappen somberte
besparen moet
dat op de bonnefooi behoedzaam leven
zonder enig plan dat signaleert
wanneer ik zachtjes weg wil glijden
vanachter elke angstgreep,
naar waar alle leven dat nieuw is
en ongeprobeerd
te drentelen wacht.
Murk Hoekstra (1961) begon met lezen van alles wat vastzat en losgepeuterd kon worden. Een paar jaar later hoorde hij door de mist van de woorden die hij las in zijn boek:
“Jonge, do ferlêst dyn ferstân noch in kear!” (Jongen, je verleest je verstand nog eens!)
Waar zou dat verstand dan naar toe willen?
Overal en nergens. En nooit lang op dezelfde plaats. Ook naar zelf gedichten schrijven, zo bleek. Eerst ongeplaatst, later in een in eigen beheer uitgegeven plaquette, getiteld Drijven.
Sinds tien jaar ook voor liedjes die hij zelf zingt als hij durft. Over het optimistische gehannes van iemand met zichzelf en met hen om hem heen. Zijn stappen in de digisfeer zijn aarzelend nog.
Dichter op zondag 9 juni 2024
Helma Ketelaar
Een knietje
Het was feest in de pastorie
Een familiefeest
Een besloten familiefeest
Ik was groot genoeg
Groot genoeg bevonden
Om mee te feesten
Ik was benieuwd
Een heel klein beetje
Op weg naar volwassen
Er werd gedanst
Ik werd gevraagd
Dat leek me eigenlijk niets
Maar het was feest
Er was familie
Het was familie
Dus ...
Eigenlijk
Geen keus
Tot de dans
Werd gestart
En ik ...
Wat voelde ...
Mijn danspartner ...
Duwde iets ...
Iets tegen
Tegen mijn
Mijn buik
Hoe en wat
Wist ik niet
Wel wist ik
Voelde ik
Zo intens
Diep in mij
Dit
Wil ik
Niet
Dit
Hoort
Niet
Dit
Past mij
Niet
En
Toen ...
Toen maakte
Mijn knie
Een eind aan de dans
Mijn knietje
Kwam snel en
Effectief ertussen
Ik leerde
Als jong meisje
Mijn grens stellen
Want die me lief leken
Op een dacht ik
Veilig feest
Deden net
Of ze het niet
Niet zagen, merkten
Vroegen
Of ik niet
Van dansen hield
Van dansen wel
...
Hoe legde ik hen dat uit ...
Mijn onbevangenheid
Was ik kwijt
Van een onbevangen meisje
Werd ik voor altijd
Een oplettende, alerte vrouw
Helaas ...
Helma Ketelaar (1958) geeft in haar persoonlijke en vrije poëzie al jaren woorden aan belevingen. Zij draagt u op 11 augustus 2024 voor uit haar debuutbundel Helaas niet voor mij en uit nog niet eerder gepubliceerd eigen werk. Zij werkt aan een nieuwe bundel, die vooral voortkomt uit poëzie gelinkt aan haar levensmotto; “De dag is langer dan vandaag”.
Helaas niet voor mij is via de (online) boekhandel verkrijgbaar. Ook zijn de gedichten te beleven via een van haar YouTubekanalen.
Helma Ketelaar brengt haar poëzie graag op diverse plaatsen tot leven voor publiek. Zo droeg ze dit gedicht Een knietje op 24 september 2023 voor in Utrecht tijdens de 1000 Dichters. Bekijk hier de voordracht tijdens de Nacht van de Poëzie en tour van ILFU.
Dichter op zondag 11 augustus 2024
Bep Schilder
SPIEGELBEELD
Als man en vrouw zijn we geschapen,
twee delen van één groot geheel.
Verschillen waren er eerst weinig,
maar na verloop van tijd heel veel.
In 't Oosten waren ze aanvullend,
in 't Westen oppositioneel,
de eenheid dáár steeds meer verhullend
en splitsend tot aan 't kleinste deel.
Ooit werd hier een Godin aanbeden
en was er een matriarchaat.
De vrouwen waren overheersend
in politiek én kerk én staat.
Daarna bepaalde vele eeuwen
een mannelijke Godenvorm
't gedrag in het maatschapp’lijk leven
en werd tot dominante norm.
Nu, zegt men, is de tijd gekomen
dat tegendelen samengaan.
En dat de mensen op de aarde
elkaar opnieuw leren verstaan.
En dat een weten door gaat dringen
van éénheid die het Al verbindt
en dat eenvoudig is te vinden
in 't hart van ieder mensenkind.
Dit zal dán waar geluk gaan brengen
als men zijn ego overwint
en in de ogen van de ander
het eigen spiegelbeeld hervindt.
Bep Schilder (1953) heeft in de behoudende gemeenschap waarbinnen ze opgroeide veel tot stand weten te brengen. Zo stichtte en runde ze er een vrouwen- en een spiritueel centrum, schreef verhalen, gedichten en artikelen en exposeerde er (eigen) schilderijen. Tijdens haar kleurrijke en nomadische leven kreeg ze spontaan titels aangereikt als Nachtburgemeester, Kamper legende en Icoon van het Literair Café. Naast de SPW-opleiding is ze geschoold in astrologie, esoterie en aurahealing.
Op 55-jarige leeftijd werd Bep gediagnosticeerd met het syndroom van Asperger. Eind 2023 verscheen het laatste deel van haar autobiografische romantrilogie De Poort, de Paljas en het Meisje. De daarin beschreven hilarische levensanekdotes worden nog steeds met smaak rondverteld op feestjes en verjaardagen.
Met enige regelmaat spreekt ze geïnspireerd voor een gemêleerd publiek over Autisme en over De Nieuwe Tijd. Bep houdt van eilanden, troubadours en Bach cantates. Haar trilogie speelt zich voornamelijk af in Kampen, Ierland en Groningen.
Meer informatie over Bep Schilder: website, Instagram, Facebook.
Dichter op zondag 11 augustus 2024
Douwe Wilts
Bewegingloze dans
obscure camera’s dansen in het waterige ochtendlicht
nachtschade en de papiermoeder
gevlierde vensters dansen op de smalle wind
breedheid tegen het raam gedrukt
het enge gluurgat in de deur, de lichtverbinding
rijdend houtenhuis wielzwaaier
dag tegen beweging levert meer dan honderd donateurs op
stilstaande kantoorstoelpoten
god is ook maar een doorsneebaas,
daar moet je niet teveel van verwachten
’s ochtends, als de bankier al op kantoor is
en de artiest nog slaapt
danst hij
Vanwege zijn slechthorendheid en autisme had Douwe Wilts als kind maar wat moeite om het fenomeen taal te begrijpen, al interesseerde het hem zeer. Met intensieve logopedie, begeleiding van pedagogisch specialisten en de ondersteuning van zijn familie, bracht hij een inhaalslag te weeg en begon hij met het schrijven van verhalen en gedichten over zijn autisme.
Hij wilde trouwen met de taal en besloot daartoe Nederlands te studeren in Groningen. Tijdens de studie volgde hij masterclasses bij gastschrijver Ellen Deckwitz: zij kuste de dichter in hem wakker. Sindsdien timmert hij gestaag aan de weg.
Hij trad onder meer op bij Poëzie Met, De Dichtclub en Natte Neuzen.
Dichter op zondag 9 juni 2024
Dichterscafé De Graanrepubliek
Het Dichterscafé de Graanrepubliek is een inclusief poëziepodium en ontmoetingsplaats in Groningen voor zowel ervaren als minder ervaren dichters van diverse achtergronden met gedichten in verschillende vormen en stijlen.
Er is een dichterscafé op iedere 2e zondag van de maand van 16.00-18.00 uur
(uitzondering: zondag 14 juli 2024 is er géén dichterscafé ivm Dichters in de Prinsentuin in Groningen!)
Literair Café De Graanrepubliek | Gedempte Kattendiep 11 | 9711 PL Groningen
Maak jouw eigen website met JouwWeb